Latarnia morska Kołobrzeg

Latarnia morska w Kołobrzegu widziana z falochronu zachodniego

Pierwsze światło latarni morskiej w Kołobrzegu zapalono w 1666 roku. Świeciło ono jednak okresowo, wyłącznie w czasie oczekiwania na przybycie statków. Na stałe światło latarni kołobrzeskiej zapalono dopiero 200 lat później, służył temu maszt z wysięgnikiem zamontowanym na stacji pilotów. Palono na nim lampy Fresnela na olej rzepakowy, zużywając rocznie 77 kg tego paliwa. W 1899 roku podwyższono światło latarni poprawiając tym samym jej widzialność. Kolejną zmianę wprowadzono w 1909 roku, zastosowano wówczas gazowe źródło światła na wysokości 25 metrów w nowo wybudowanej wieży murowanej. Zasięg latarni wzrósł wówczas do 12 Mm. Zniszczona w czasie działań wojennych w 1945 roku latarnia wkrótce została odbudowana. Wieżę jej wzniesiono wykorzystując konstrukcję dawnego fortu stojącego u wejścia do portu w Kołobrzegu.

Obecnie wieża latarni wznosi się na wysokość 26 m nad terenem a jej zasięg dochodzi do 16 Mm. Źródłem światła jest obrotowy aparat optyczny o dziesięciu ścianach świetlnych, a w każdej ścianie umieszczone są dwie żarówki, każda o mocy 200 W. Światło latarni wznosi się na wysokości 36,5 m.

Jest możliwości (po uiszczeniu opłaty) wejść na taras widokowy znajdujący się na szczycie latarni. Z tarasu tego rozciąga się widok na port kołobrzeski, miasto i na falochrony przy wejściu do portu.

Pozycja GPS: 54°11'10.9"N 15°33'15.2"E